Axmed waa wiil 23 jir ah oo ku dhashay magaalada Gaalkacyo. Noloshiisu waxay ahayd mid aad u adag. Aabihii wuu dhintay isagoo yar, hooyadiina waxay ahayd haweeney shaqooyin guryo ah ka qabata si ay afar carruur ah u quudiso.
Carruurnimadiisii, Axmed wuxuu ahaa arday firfircoon oo riyadiisu ahayd inuu mustaqbal fiican yeesho. Wuxuu jeclaa ganacsiga, wuxuuna mar walba dhihi jiray:
“Maalin ayaan noqon doonaa nin dadka shaqo siiya.”
Laakiin marka riyo ay la kulanto xaqiiqo adag, nolosha ayaa mararka qaar tustaa wejigeeda kale.
⸻
Kadib markii uu dhammeeyay dugsiga sare, Axmed ma helin fursad uu jaamacad ku galo. Ma jirin cid maalgelin karta, shaqona ma jirin. Saaxiibadii badankood waxay u guureen magaalooyin kale, qaarna dibadda ayay tageen.
Isagu wuxuu ku haray xaafaddii yar, isagoo subax walba fadhiya hooska geed duug ah oo suuqa u dhow, halkaas oo uu ku fikirayo sida noloshu isugu beddeshay riyo la’aan iyo murugo joogto ah.
Hooyadiis mar kasta waxay ku tiri jirtay:
“Wiilkaygiiyow, ha quusan. Ilaahay ma illaawo qof dadaala.”
Laakiin qalbiga Axmed wuu daalay. Mararka qaar wuxuu dareemi jiray in aanay jirin cid aragaysa dadaalkiisa ama rajo u jirta noloshiisa.
⸻
Waxaa yimid maalin uu go’aansaday inuu raadsado shaqo kasta. Wuxuu u tagay dukaan, laakin waxaa lagu yiri:
“Khibrad ma lihid, wiil-yahow.”
Wuxuu u tagay qof kale oo ganacsade ahaa, ninkii wuxuu ku qoslay oo yiri:
“Haddii aadan haysan xitaa dhar shaqo, sidee ganacsi u samayn kartaa?”
Erayadaas waxay ku noqdeen sida mindi qalbigiisa ku dhacday. Habeenkaas wuxuu la seexday calool maran, isagoo indhihiisa ilmadu ka socoto.
Laakiin subaxdii xigtay, ayuu xusuustay hadalkii hooyadiis. Wuxuu go’aansaday inuusan sii ooyin, balse uu isbeddel sameeyo.
⸻
Wuxuu bilaabay shaqo yar oo uu qof xaafadda degan ku siiyay — inuu keeno biyo iyo tufaax yar suuqa. Mushaarkiisu ma badnayn, balse wuxuu bilaabay inuu wax kaydsado, xitaa haddii ay tahay shan kun oo shilin maalin kasta.
Bishii labaad, wuxuu lacag yar ku iibsaday sanduuq tufaax ah oo uu suuqa ku iibin jiray. Dadka qaarkood way ku qosleen, iyagoo dhahaya:
“Wiilkii waxbarashada lahaa, tufaax buu iibinayaa?”
Laakiin Axmed ma aysan jabin erayadaas. Wuxuu is yiri:
“Ganacsi kasta wuxuu ka bilaabmaa meel hoose.”
⸻
Markii uu bilaabay inuu xoogaa faa’iido helo, hooyadiis ayaa si lama filaan ah u xanuunsatay. Lacagtiisii uu ganacsiga ku maalgelin lahaa, wuxuu ku bixiyay dawo iyo daryeel.
Bilihii xigay, noloshiisu waxay noqotay mid aad u adag. Wuxuu hurdo la’aan ku shaqaynayay, maalin walba isaga oo subaxdii hore ka kaco si uu suuqa ugu baxo.
Mararka qaar wuxuu ilahey ka baryi jiray isagoo leh:
“Ilaahayow, ha iga dhigin mid riyadiisa lagu qoslo.”
⸻
Hooyadii way ka bogsatay, wuxuuna dareemay xoog cusub. Wuxuu go’aansaday inuu tababar ganacsi ka raadsado xarun yar oo NGO ah. Halkaas ayuu ku bartay:
• sida loo sameeyo qorshe ganacsi,
• sida loo maamulo lacag yar,
• iyo sida loola dhaqmo macaamiisha.
Markii uu bartay, wuxuu ganacsigiisii dib u habeeyay. Wuxuu soo kordhiyay khudaarta, wuxuuna bilaabay inuu bixiyo adeegga keena (delivery). Dadkii suuqa waxay arkeen isbeddel weyn.
Sannad gudihii, Axmed wuxuu yeeshay dukaanno yar yar oo saddex ah oo magaalada ku kala yaal.
⸻
Axmed hadda waa nin dadka shaqo siiya, wuxuuna u shaqeeyaa in ka badan toban qof. Wuxuu inta badan ku laabtaa geedkii uu hoostiisa fadhin jiray, isagoo xusuusanaya maalintii uu halkaas ku riyoon jiray.
Markuu arko dhalinyarada fadhida, wuxuu u sheegi jiray:
“Nolosha ma sugto cidda quusta. Meel kasta oo aad joogto, hal talaabo oo yar oo geesinimo ah ayaa beddeli karta mustaqbalkaaga.”
Wuxuu hadda qoray buug yar oo dhiirrigelin ah, wuxuuna ka caawiyaa dhalinyarada sida loo bilaabo ganacsi yaryar, xitaa marka ay lacag la’aan yihiin.
⸻
Casharka Sheekada
• Xanuunka maanta wuxuu noqon karaa xoogga berri.
• Guusha waxay bilaabataa marka aad diido inaad sii fadhiisato geed hoostiis.
• Fursadda mararka qaar waa tufaax yar oo gacantaada ku jira, kaliya waa inaad rumaysnaataa.
• Ilaahay ma illoobo qof dadaala, xitaa haddii uu daaho.
0 Comments